BU KOCA ŞEHİRDE YAĞMURLU BİR GECE

Evimde yatagimda uzaniyordum.....
Cam acik, tv seyrediyordum...
Soguk bir esinti girdi iceri....
Destursuz.... Tereddüzsüz...
Ben, çik disari bile diyemeden....
Esintinin arkasindan, aydinlandi etraf... Tüm ciplakligiyla....
Bu koca Şehir üstünü bile örtemeden....

Arkasindan damlalar vurdu cama....
Alicaklinin kapiyi çalişi gibi....
Sonra koy verdi kendini....
Bardaktan boşalircasina....

Hey Istanbul...
Eskiden, her köşen benim icin bir heyecan....
Her köşen benim icin yeni bir esrardi.....
Yaşamak isterdim, her gününü doya doya..... Füturuzca.......

Ah Istanbul Ah....
Eskiden, Senden kopmak istemeyen ben....
Artik Sensiz olmak istiyor.....
Bu Yalan Şehire... Sirtini dönüp gitmek istiyor....
Ama ne çare!....

Kök vermişim sana.....
Alişmişim, kopamiyorum......
Yalniz kaldigimda, başimi dayayacak bir omuz...
Kimi zamanda, en sadik en müstehcen sevgilimmişsin benim!

Sadece benimmi? asla!
Herkese veren...
Herkesi doyuran....
Herkesi ac birakanmissin meğer.....

Ah Istanbul Ah...
Ne cömert şeytansin sen!
Kimilerinin, umutlarini yok ettin bir hiç ugruna.....
Kimilerinin, Ailelerini dağittin....
Bir anlik zevkler ugruna....
Kimileri verecek birşeyleri kalmadiklarinda, onurlarini şereflerini biraktilar da kalktilar o masalardan.....
Bunlar, üstümüze örtü olsun diye örtülen gecelerde oldu....

O geceler, o karanlikta, bilinmez zannedildiki, ne büyük yanilgi!
Hepsi işaretlendi, o Ahlaksiz gecelerde.....

Ah Istanbul Ah!, senki ne cömert şeytansin!
Kac tane evsizi ezdin gectin...
kac tane evliyi de evsiz ettin...
Kac taze abtesli bedenleri ise cünüp ettin....
Taze zihinlere camur buladin...
Söyle! Söylede duyunca utanirsin belki....

En Edepsiz en agir günahlarini gecelerde...
Karanligi üstüne kilif alarak yaptin...
Kirli cemalin gözükmesinde...
Korkmasinlar diye....

Söyle, söyle kac tane ihanet yaşattin bu melun mazlumlara...
Kac tane Ruhu sattirdin gecelerde yalanlarinla....

Peki sorarim sana kac kişi, seni dinlemedi?
Kahkaha ile az... Cok azmi dedin?
Tabi ki sen ne cömert şeytansin!

Düsünüyorum, bu yağan yağmurlar,
Yüregi yanan analarin göz yaşlarimi?
Yoksa, ihanete ugrayan ruhlarinmi?
Belki bir umut bendekide, yagan bu yağmurlar, yüzdeki boyalari akitirda...
Gerçek yüzünü görürüz bu koca şehrin....
Yağmurdan sonraki gökkuşagi misali.....
Bir umut bendekide....
Acimasiz şeytana karşi....
Savundugum tek kalem belkide...

(ve sordum Bu koca şehire....
Neden diye?
Oda dediki...
Ne neden? Ben gösterdim onlara... Iyiyide... Kötüyüde..
Bakin dedim...
Görün dedim..... Tadanlar burda...
Tatmayanlar burda.....
Bunlar aldiklari dedim....bunlarda verdikleri....
ben birşey yapmadim.....
Onlar göre göre sectiler dedi...
Ayni şeytan misali.....)

Yağan yağmurlarin....
Akan her damlanin.....
Bizi temizlemesi....
Bizi arindirmasi.....
Her oluşan gök kuşaginin ise...
Bizlere umut olmasi dilegiyle.....
Sevgilerimle...
Emin ÖKTEN.
05 Aralık 2010 05:44